Μπασιακοποιήματα

ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ

Τσίου !!

 * * * *

Λωτρεαμόν

" Θα φυσήξω πρώτα τη μύτη μου, γιατί το έχω ανάγκη, και μετά, με την υπερβολική του χεριού μου βοήθεια, την πένα, που τα δάχτυλά μου είχανε αφήσει να πέσει, θα ξαναπιάσω.

... Τούτο να ξέρετε: η ποίηση βρίσκεται παντού, όπου δεν είναι το ηλιθιωδώς σκωπτικό χαμόγελο του ανθρώπου με το σουλούπι πάπιας. "

Comte de Lautréamont     

Mτφρ.: μισή Γιάννης Ευαγγελίδης, μισή Δ. Πουλικάκος 

 Σεργκέϊ Γιεσένιν  

"Δε πά να λένε για τα μένα:

ποιητής!

Όπως εσύ, αγέρα μου ξεμυαλισμένε,

έτσι κι' εγώ: αλήτης θε να μείνω".

Αλέξανδρος Σχινάς


ΤΟ ΑΝΘΟΣ

Αυτό το άνθος δεν πρέπει νάτανε για μας
Εμείς κατηναλώσαμεν ολόκληρον τον χρόνον της ημέρας μας
Σε αφελείς και αδέξιες επιδόσεις.
Ατημέλητοι, με το χέρι στην τσέπη, περιπλανήθημεν
Ανά τους δρόμους και τας πλατείας αυτής της πόλεως.
Ιδανικά αδιάφοροι, εγκαταλείψαμε την προσοχή μας
Σε κάθε λογής επουσιώδεις περισπασμούς.
Σπαταλήσαμε απερίσκεπτα την περιουσία μας,
Αγοράζοντας και μασουλώντας συνεχώς
Στραγάλια και παστέλια και μαντζούνια!
Είναι, νομίζομεν, περιττό να τονισθή
Ότι απέσχομεν από κάθε σκέψη σχετική με συστηματικάς δραστηριότητας
Ή, πόσω μάλλον, με ιπποτικά κατορθώματα
Ή ιδανικούς έρωτες και τα παρόμοια.
Κυρίως ειπείν: απέσχομεν από πάσαν σκέψιν!
Αυτό το άνθος, επομένως, δεν πρέπει νάτανε για μας.
Γιατί, όταν περί το μεσονύκτιον, επιστρέφοντας,
Διερχόμεθα από εκείνον τον ημίφωτο δρομάκο,
Όταν, λέγω, πίσω από τα βαριά παραπετάσματα
Του υψηλοτέρου παραθύρου ενός παμπάλαιου μεγάρου
Πρόβαλε κείνο το αβρό παρθενικό χεράκι
Και μας το επέταξε τρέμοντας,
Εμείς, όλως ανέτοιμοι και αναρμόδιοι ως είμεθα,
Το αρπάξαμε μηχανικά στον αέρα
Και το φάγαμε -
Το άνθος! Καταλαβαίνετε;
Το φάγαμε, το μασουλήσαμε και αυτό,
Με την ίδια ακριβώς ανευθυνότητα
Που όλη τη μέρα μασουλούσαμε
Στραγάλια και παστέλια και μαντζούνια!..
Ώ! ασφαλώς, ασφαλώς!
Αυτό το άνθος δεν πρέπει,
Δεν μπορεί να ήτανε για μας!

              

Τ ρ ο ύ μ π λ ε ς

"Η περίστασις επιβάλλει ψυχραιμία,                                 

οξυδέρκεια                  

             

                             και αλκοόλ!"

(*) η ατάκα είναι του Μπρεχτ, απ' το "Ο αφέντης Πούντιλα και ο υπηρέτης του ο Ματτί"