Θεόδωρος Μπασιάκος
Γράφω
με τα χέρια στις τσέπες
αλά σουλατσαδόρος.
Γράφω με τα πόδια, στο δρόμο.
Οι βόλτες είναι η ποιητική μου συλλογή
(Κυκλοφορεί!)
Τα γραπτά μου - απλώς κάποια ίχνη π' αφίνω πίσω μου
κι' αργά ή γρήγορα θα χαθούν·
μελωδίες απλές που σφυρίζω ανέμελα πηγαίνοντας...
ΔΕΝ ΤΟ ΗΞΕΡΕ
Αν το ήξερε
ο Εγγονόπουλος
πως
επήρε στο λαιμό του
τον φερέλπιδα αυριανό φαρμακοποιό (ή κάτι τέτοιο)
που περίμεναν οι γέροι μου να με καμαρώσουν,
ίσως τότε
δεν θα έλεγε ετούτη την κοτσάνα:
πως λίγη δώσαν και δίνουν σημασία στα ποιήματά του.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΓΚΑΝ-ΓΚΑΝ
Άραξε.
Τσιγαράκι;
Στο ντιβάνι, με τα παπούτσια
με το σακάκι.
Ω, τί ωραίο ταβάνι!
50 χρονών
σ' ένα δωμάτιο εντελώς φοιτητικό
(φοιτητού της δεκ.'60).
Δεν πας καλά.
Άρα:
Καλά πας.
ΜΑΡΓΑΡΙΤΕΣ
Είναι πόχω πουλήσει την ψυχή μου στο διάβολο
με αντάλλαγμα τί άλλο τη νιότη
την ατελείωτη νιότη
στο θλιβερό ετούτο δωμάτιο
με τα βιβλία και με τσιγάρα
με τ' αλλόκοτα όνειρα
ακατανόητα ολωσδιόλου σ' έναν μέσο αστό
με πουκάμισο ξεκούμπωτο και σηκωμένα μανίκια
εντελώς ανοιξιάτικος
με σένα στην αγκαλιά μου
με αγγούρια τουρσί
κι' αυτά στο πρόγραμμα μέσα
με τη ζωή μπροστά μου όλη κι' όλη δική μου
όλη δική μας
αγάπη μου.
ΧΑΙΡΕΤΕ!
Έχω δύο καρδιές:
μία στο ένα χέρι μία στο άλλο χέρι.
Ως εκ τούτου αγαπώ με τα χέρια.
Στο στήθος
(στη θέση της καρδιάς) έχω ένα γραμμόφωνο.
Ένας απλός άνθρωπος είμαι όπως όλοι.
(Τί με κυττάς περίεργα;)
Αν βάλεις στο στήθος μου τ' αφτί σου
θ' ακούσεις μουσική:
Κατά πάσα πιθανότητα τσιγγάνικα βιολιά, μ' αρέσουν.
ΤΑ ΟΠΙΣΘΙΑ ΤΗΣ ΜΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ
(ΚΙ' ΕΓΩ ΚΥΤΤΑΖΩ ΤΑ ΟΠΙΣΘΙΑ ΤΗΣ)
Δεν με συγκινεί καθόλου ο στρατός.
Ούτε βέβαια το ποδόσφαιρο.
Αυτό που με συγκινεί είναι ο έρωτας
ο φυσικός
ο άγριος, ο κτηνώδης
ο τρυφερός.
Με συγκινούν οι αρκούδες
και τα μαντολίνα.
Θα έγραφα κι' άλλα, καθότι έχω έμπνευση
απόψε -
Ας τα γράψω καλύτερα στον αέρα!
Ή ας τα γράψω καλύτερα στο κρεβάτι!
ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ
Ούτε με σφαίρες
Ούτε με το μαχαίρι στο λαιμό
Ούτε με σίδερα στα χέρια
Ούτε στην εξορία στην απομόνωση
στο λάκκο με τα σκατά
Ούτε καν για χάρη των τσουπιών μου
Το κρασί μου εγώ δεν το νερώνω.
ΡΑΚΙ
Μ' αρέσει να τα πίνω με τους σουρρεαλιστές
Είναι γερά ποτίρια
Εντελώς ρώσσοι
Άμα πίνουν πίνουν για να μεθύσουν όχι μισές δουλειές
Αυτοί έκαναν την μία από τις δύο μεγαλύτερες επαναστάσεις
του εικοστού αιώνα.
Ο Μπασιάκος ο περίφημος (δυσανάγνωστο, ίσως τρούρκος) (SIC)
αντιποιητής
τους βγάζει το βιγιονικό του καπέλο.
ΖΟΥΓΚΛΑ 8.30' Μ.Μ.
Αυτή την ώρα έπρεπε να ηχούνε τα ταμ-τάμ.
Έπρεπε η φωτιά να καίει τώρα.
Να βράζει στο καζάνι ένας εξερευνητής
μια ξανθιά
ένας ιεραπόστολος.
Η τηλεόραση είναι μια άθλια κονσέρβα.
Η τηλεόραση είναι άνοστο ζαμπόν σε κονσέρβα.
Ο πολιτισμός μου χάλασε το στομάχι.
Στη ζούγκλα θέ να γυρίσω των ανθρωποφάγων παππούδων μου.
ΚΑΙ Η ΠΟΙΗΣΗ ΧΟΡΕΥΕΤΑΙ
Το δωμάτιο οργώνεις πέρα-δώθε, με το βιβλίο στο χέρι
ή και με χωρίς το βιβλίο.
Στην καρέκλα στριφογυρνάς αναστατωμένος.
Τον κρόταφό σου τρυπάς σκεφτικός με το δείχτη.
Ξύνεσαι σα γατί μερακλωμένο απ' τη φαγούρα.
Γυρνάς σελίδα και πέφτεις απ' την καρέκλα χάμω.
Συνεχίζεις το διάβασμα ξαπλωμένος στο πάτωμα.
Έρχεται η κοπελιά και σου παίρνει το βιβλίο απ' τα χέρια·
κάνετε έρωτα.
(Η κυλότα της, στην σελ. 23 ωσάν σελιδοδείκτης).
Πολύ μ' αρέσουν αυτοί οι μοντέρνοι χοροί!
ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ
Η γειτόνισσα βήχει ασταμάτητα.
Βουλγάρα είναι γι' αυτό βήχει.
Πολύ με στενοχωρούν οι άνθρωποι που βήχουν.
Είναι άδικο που βήχουν μόνο οι φτωχοί.
Θα της έκανε καλό πιστεύω ένα τσάϊ ζεστό.
Ακόμα καλύτερα ένα ταξιδάκι στις Μπαχάμες, ή στις Άλπεις
που είναι ξηρό το κλίμα.
Ό,τι μας πει ο γιατρός, δεν είμαστε εμείς γιατροί.
ΓΥΜΝΟ ΠΟΙΗΜΑ
Φαντάσου
μια παναγιά
μια πριγκηπέσσα
μια μις υφήλιος
και βάλε
γυμνή
τσίτσιδη ντιπ
στην περίφημη τρύπια κουβέρτα μου.
Είναι η Μαρία
που μου ποζάρει για το ποίημα ετούτο.
Η Μαρία
φτιαγμένη με τα ωραιότερα φωνήεντα του χρωστήρα μου!
ΡΟΜΑΝΤΖΑ
(ΥΠΟ ΤΟ ΣΕΛΗΝΟΦΩΣ)
Δες!
Στο φεγγάρι φύτρωσ' ένα λουλούδι
Ωραίο σαν την αγάπη μας
ή σαν μια επανάσταση
(π.χ. τον Μάη του '68 ή τον Ισπανικό εμφύλιο...)
Ίσως σύντομα μαραθεί, δεν αντέχουν τα λουλούδια
στο φεγγάρι...
Αφού φύτρωσε όμως
θα πει πως μπορεί και στο φεγγάρι να υπάρξει ζωή.
Αφού αγαπιόμαστε
κι' αφού οι λαοί ξεσηκώνονται
θα πει πως και στη γη μπορεί να υπάρξει ζωή. Μπορεί.
ΕΝΑΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΜΠΑΣΙΑΚΟΣ...
Καμμία σχέση.
Εγώ είμαι ο ποιητής Μπασιάκος.
Κι' από 'δώ, η κυρία γροθιά μου.
Συνεννοηθήκαμε πιστεύω.
ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ, ΞΑΝΑ
(ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ)
Παραείμαι ίσως αψύς ως χαρακτήρας.
Η κουστουμιά του ποιητή
απάνω μου - σκέτη παραφωνία.
Καλά τα λέει ο Κρεμμύδας
στο προ-προτελευταίο τεύχος του "Μανδραγόρα".
Τους στίχους μου σκορπάω εδώ κι' εκεί, στα καπηλειά
στον άνεμο
σ' επιθεωρήσεις τέχνης
Κι' ούτε που με νοιάζει κιόλας.
Είμαι ευχαριστημένος.
Απόψε φουμάρω μια καβαλίνα τρυφερή, ωραιότατη
κι' απολαμβάνω αλύπητα το ηλιοβασίλεμα.
Μά την παναγία.
Αυτή τη γη των προλετάριων πολύ την αγάπησα!
Εδώ λέω ν' αφίσω τ' αλήτικα κόκαλά μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου