Θεόδωρος Μπασιάκος

ΠΕΡΙ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑΣ

Κατ' εμέ, ας γράφει καθείς όπως του γουστάρει.

Τις σχετικές συζητήσεις τις παρακολουθώ μ' ενδιαφέρον, οσάκις αναθερμαίνονται, ιδιαίτερα σ' ό,τι αφορά το εκπαιδευτικό μας σύστημα ή τις ιστορικές, οικονομικές κλπ. παραμέτρους της γλωσσικής μεταρρύθμισης του '83. Η άποψή μου πάντως είναι αυτή που είπα.

Το γραπτό είναι το ένδυμα του πνεύματος. Προφανές ότι: δεν γίνεται να ντυνόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο. Εμένα μ' αρέσουν οι τόνοι, προσδίδουν κομψότητα στο γραπτό, αλλά αν είναι το πνεύμα ξυλάγγουρο βράσε όρυζα.

Στους κύκλους μας, των ούτως ειπείν καλών γραμμάτων, μοιραζόμαστε - οι μισοί με την ιστορική ορθογραφία κι' οι άλλοι μισοί με το μονοτονικό. Κανένα πρόβλημα!  Δημοκρατία έχουμε! Και με χωρίς καθόλου τόνους, μια νόστιμη σκέψη δεν νομίζω πως περνά απαρατήρητη. ΄Ισως, μάλιστα, χωρίς τόνους, ένας λόγος παραπάνω! Να με συμπαθάτε, εμένα ούτε τα greeklish των νέων μ' ενοχλούν. Και τον Γιώργη τον Ζάρκο τον διαβάζω ανετότατα και πολύ τον πάω.

Τέλος πάντων, από γραφοενδυματολογικής απόψεως, προτιμώ το απλό πολυτονικό, χωρίς βαρείες, το πολυτονικό της γραφομηχανής. Παραείναι οι βαρείες κυριλέ, για μένα.

Μα, θα μου πείτε, τί παριστάνω εφ' όσον υπάρχουν οι υπολογιστές και μάλιστα ο αυτόματος πολυτονιστής - τον οποίο λανσάρισε ο Δ.Ο.Λ. εάν δεν απατώμαι...

Θα σας πω: παριστάνω τον εαυτό μου.

* * *

Δεν την καταλαβαίνω την άρνηση ορισμένων πολυτονικών εκδοτών να δημοσιεύουν μη-πολυτονικά γραπτά. Σεβαστόν, αλλά... Κάπου μου θυμίζουν εκείνο τον μπασκίνα στη Βουλή, το '60-τόσο: "Πού πάτε κύριος, απαγορεύεται άνευ γραβάτα!"

Εγώ, πάντως, τους βαστάω τους τύπους στη φιλοξενία. Και πολύ κάνω κέφι, και με βαρείες, να με βλέπουνε τα κορόϊδα και να γελάνε:

– ΄Αλα της, κουστουμιά ο κουτσός!