Oscar Milosz 


ΧΟΡΟΣ ΜΑΪΜΟΥΣ

Με τις στροφές μιας ξελογιάστρας φτωχομουσικής,
τις πεταχτές κι' αλαφιασμένες - ενώ πέφτει
σάπια βροχή
Πήδα, ψυχή μου, πήδα, γέρικη μαϊκού του οργανοπαίχτη
Γριά μαδημένη, πονηρή, ζωντόβολο ρωμαντικό, περιπαθές.
Με την ξεφυλλισμένη φθινοπωρινή σου ουρά, φανταχτερά στριμένη
σαν ένα ερωτηματικό στον άδειο ουρανό του δειλινού
Τα δάκρυά σου σκούπισε, ερωτιάρα, γελοία, μελαγχολική μαϊμού
Μαϊμού ψωριάρα της νεκρής αγάπης, των χαμένων ημερών μαϊμού ξεδοντιασμένη.

Ακόμα, ακόμα ένα σκοπό!
Εκείνον που μυρίζει καπνούς από τσιγάρα,
προάστειο λεπρό, πανηγύρι στο φθινόπωρο κι οσμές βαρειές των τηγανιών
Για να γελάσουν οι κοπέλλες που δεν χόρτασαν καλά, - ω ισχνή
φριχτή, βρωμιάρα, οικτρή, επιληπτική μαϊμού,
άδολο ζώο των νοσταλγιών!

Ακόμα ένα σκοπό, τον τελευταίο, αλίμονο!
Και να 'ναι κείνο το φτωχό
βαλς του ποτέ, των πεθαμένων κλεφτών requiem, μια μουσική σε ηχώ
Που λέει: αντίο θύμησες, καρύδες ινδικές κι' αγάπη!
Ενώ η φτωχή βροχή κάνει γλουγλού μέσ' στην παλιά βαρειά λάσπη.

Μτφρ.*: Μήτσος Παπανικολάου