Kurt Schwitters 

ΑΝΝΑ ΜΠΛΟΥΜΕ

Ω πολυαγαπημένη των εικοσιεπτά μου αισθήσεων, εγώ
σου αγαπώ! – εσύ, συ, σεις, σου, εγώ σου, εσύ μου.
– Εμείς; Αυτό είναι (επί τη ευκαιρία) απ' άλλο ανέκδοτο.
Ποια είσαι, απροσμέτρητο θήλυ και τσουλί; Είσαι
–- είσαι; – Λένε πως είσαι – άσ' τους
να λένε και να ξαναλένε, δεν ξέρουν πού τους πάν τα τέσσερα.
Εσύ φοράς το καπέλο σου στα πόδια, και πηγαίνεις
με τα χέρια πας πηγαίνεις με τα χέρια.
Γεια σου κοπελάρα μου, με το κόκκινό σου φόρεμα
τ' ασπροπριονισμένο.
Κόκκινα τ' αγαπώ, Άννα Ανθηρή, κόκκινη αγαπώ εσέ και σου! Εσύ,
συ, σεις, σου, εγώ σου, εσύ μου. – Εμείς;
Αυτό είναι (επί τη ευκαιρία) απ' αναμμένα κάρβουνα παγερά.
Κόκκινη άνθιση, κόκκινη Άννα Ανθηρή, τί λέει ο κόσμος;
Γρίφος: 1) Η Άννα Ανθηρή έχει ένα πουλί.
        2) Η Άννα Ανθηρή είναι κόκκινη.
        3) Τί χρώμα έχει το πουλί;
( Ο ευρών αμειφθήσεται ).
Γαλάζιο είναι το χρώμα των κίτρινων μαλλιών σου.
Κόκκινο το γουργουρητό του πράσινου πουλιού σου.
Εσύ, κορίτσι απλό σ' απλό φουστάνι, εσύ αγαπημένο
πράσινο κτήνος, σου αγαπώ! Εσύ, συ, σεις, σου,
εγώ σου, εσύ μου. – Εμείς;
Αυτό είναι (επί τη ευκαιρία) από το ντουλάπι με τις φωτιές.
Λουλούδινη Άννα Ανθηρή! Άννα, Α-Ν-Ν-Α, γαργαλώ
τ' όνομά σου. Τ' όνομά σου στάζει σαν λιωμένο ξύγκι.
Το ξέρεις, Άννα, κιόλας το ξέρεις;
Ότι κι ανάποδα μπορείς να διαβαστείς; Κι ότι κι εσύ, ω εσύ
Η πιο όμορφη απ' όλες είσαι από πίσω, όπως είσαι
κι απ' εμπρός: "Α-Ν-Ν-Α".
Τη ράχη μου χαϊδεύοντας, ξύγκι σταλάζει.
Άννα Ανθηρή, συ, κτήνος γαργαλιστικό, σου αγαπώ!


                                                                                          Μτφρ.: Ανδρέας Ρικάκης